بیماری تنها یک عارضهٔ جسمانی نیست؛ تمام ابعاد سلامتی از جمله روانی، اجتماعی و به‌ویژه بعد معنوی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و گاه به بحران معنا و امید می‌انجامد. مراقبت معنوی با تمرکز بر جستجوی معنا، پذیرش خود، احساس ارزشمندی و ارتباط امن با دیگران — و نیز تقویت ارتباط با خدا یا منبعی فراتر از خود — به بیماران کمک می‌کند تا با درد و فشارهای بیماری‌های جدی سازگارتر شوند و کیفیت زندگی‌شان بهتر گردد.